II Rozdział 3

UWAGA ! To ostatni post z serii czasu przeszłego.  Kolejny rozdział nie będzie już tym „retrospekcyjnym”, a akcja będzie odgrywać się w teraźniejszości.

„-Yayy ! Wygrałem ! - krzyczy Jaxon, wstając na równe nogi i dając ujście swojej euforii. Uśmiecham się szeroko, ale też przytulam Jazzy, która nie jest zbytnio zadowolona.

-Pobijemy go. - powiedziałam pocieszająco, a dziewczynka lekko się rozchmurzyła. Gdy się złościła widziałam w niej Justina.

-Jesteśmy !

Usłyszawszy głos Pattie razem poszliśmy do kuchni. Dzieciaki od razu zaczęły przytulać się do kobiety i mojego chłopaka.

-Byliście grzeczni ? - zapytał brunet, czochrając dziewczynkę stojącą obok niego. Uśmiechnął się do niej jeszcze szybko, zanim podszedł do mnie i pocałował usta.

-Dostałem pracę. - oznajmił, a ja poczułam się niezwykle dumna. Złapałam jego twarz w obie dłonie i złączyłam nasze czoła.

-Kocham Cię, Bieber.

-Ja Ciebie też księżniczko. ”

„Dzwonek rozlega się w mieszkaniu. Odrzucam od siebie koc i biegnę do drzwi, mając nadzieję, że to Justin, a nie kurier z nowymi sztućcami.

-Taylor ?

Byłam zaskoczona widząc przyjaciółkę, a jednocześnie nieco zawiedziona, ponieważ ostatnio Justin ciągle coś załatwia, a dla siebie mamy coraz mniej czasu.

-Witaj, kochana ! - krzyknęła, podnosząc do góry butelkę szampana i mocno mnie przytuliła.

-Jak mnie znalazłaś ? - zapytałam.

-Nash to całkiem miły chłopak. - rozpromieniała, a ja zaśmiałam się.

-Jest gejem, Tay.

- Och. - posmutniała. -Tak czy inaczej dzisiaj opijamy.

- Co dokładnie ? - spytałam, wpuszczając ją do mieszkania. Poszłyśmy do kuchni, a ja znalazłam w szafce dwa kieliszki.

-Skończyło się, Jess. Ten koszmar juz za mną. Jestem wolna ! ”

„-Dlaczego nadal nie chcesz mi powiedzieć, co to za praca ?

Usłyszałem głos Jessici, a chwilę potem dziewczyna pojawiła się w sypialni, mając na sobie tylko moją koszulkę. Była tak gorąca, chociaż nie zdawała sobie z tego sprawy.

-To nie jest ważne. - odpowiedziałem zdawkowo, odkładając swój telefon na stolik. - Mamy za co żyć i nie musisz sobie zawracać tym swojej pięknej główki. - dodaję przekonująco, uśmiechając się. Jessi nie musi wszystkiego wiedzieć, a robię to dla jej dobra.

-Justin ... - jęczy, wywracając oczami. Kocham każdy dźwięk wychodzący z jej ust.

-Lepiej chodź tu, kochanie. - łapię ją za rękę i wciągam na swoje kolana. Pachnie arbuzowym żelem i świeżością po niedawno wziętej kąpieli.

-Jesteś taki tajemniczy. - stwierdziła, dotykając mojej twarzy. Bawiła się również włosami, co było najprzyjemniejszym uczuciem świata.

-A ty piękna. - powiedziałem, całując ją w nos, na co zaśmiała się, jak mała dziewczynka.

-Zmieniasz temat.

-A może wcale nie chcę rozmawiać ? - odpowiadam, umiejscowując swoją dłoń na jej udzie. Wędruję nią wyżej, Jess zagryza wargę, aż docieram do jej majteczek. -Kocham Cię, ptaszyno. - szepczę do jej ucha, a następnie dziewczyna znajduje się pod moim ciałem. ”

„-Gdzie jedziemy ? - pyta mnie brunetka, gdy zmierzamy autostradą. Spoglądam na znak i szykuję się do zjazdu.

-Jeszcze sekundkę. - odpowiadam tajemniczo się uśmiechając, choć w środku jestem jednym wielkim nerwem.

-Okej. - śmieje się i odwraca głowę w stronę szyby.

Trzy minuty później docieramy na to samo jezioro, obok domu babci, gdzie pierwszy raz przyznaliśmy się do swoich uczuć. Z początku Jessica nie poznaje tego miejsca, ale jest zachwycona, gdy prowadzę ją przez plaże.

-Coś się zmieniło ?

- Nic a nic. - mówi, a na jej policzkach pojawiają się rumieńce.

-Jess ?

-Tak ?- odwraca się do mnie i obejmuje w pasie.

-Wiesz, że nie jestem dobry w tym romantycznym gównie .

-Jesteś bardzo romantyczny, Justin. - przekonuje mnie.

-Mam to, cholera, w dupie, jak to robią inni mężczyźni. Ja po prostu chcę byś była moja.

Z kieszeni wyjmuje pudełeczko i otwieram jego zawartość, którym jest pierścionek. Może skromny, ale kupiony z miłości.

-Jestem Twoja, Justin. Od zawsze na zawsze. ”

 --------------------------------------------------------------------------

Jeśli szanujesz te nasze kilka godzin/dni/tygodni spędzonych nad pisaniem tego rozdziału to zostaw chociaż najmniejszy komentarz.

Dziękujemy.